دانه های فوردایس چه شکلی هستند؟
دانه های فوردایس تناسلی به صورت پاپول های متعدد، گنبدی شکل و دارای حدود مشخص است، که قطری 2 تا 5 میلی متر داشته و اغلب بر روی پوست کیسه بیضه بروز می دهند. ضایعات فوردایس معمولا دو طرفه بوده و رنگ آن ها قرمز، آبی، بنفش، قرمز تیره یا آبی مایل به سیاه است. ضایعات جدید تر اغلب کوچک تر، قرمز، نرم، قابل فشار و صاف هستند. موارد قدیمی تر اغلب بزرگ تر، تیره تر، سفت، غیر قابل فشار، پوسته پوسته، کراتوتیک و گاهی اوقات زگیل مانند هستند.
اغلب ضایعات فوردایس بدون علامت بوده، اما امکان بروز تحریک پذیری، درد، احساس سوزش و خارش گاه به گاه نیز در آن ها وجود دارد. در اکثر بیماران مبتلا به آنژیو کراتومای فوردایس، مگر برای کسب اطمینان خاطر، نیازی به درمان نیست. برای افرادی که به دلیل اهداف زیبایی یا رفع ضایعات علامت دار مایل به درمان هستند، گزینه هایی همچون برش جراحی، کرایوتراپی، انعقاد الکتریکی (الکتروکوآگولیشن)، اسکلروتراپی و لیزر درمانی وجود دارد.
آنژیو کراتوما از سه کلمه یونانی با معانی به ترتیب عروق، شاخ و تومور گرفته شده است. این ضایعه یک تلانژکتازی عروقی خوش خیم است که در لایه پاپیلاری پوست بروز می دهد. در سال 1986، جان آدیسون فوردایس، اولین مورد آنژیو کراتومای ناحیه ای را بر روی کیسه بیضه یک مرد 60 ساله توصیف کرد. پس از آن، نام او بر این ضایعه نهاده شده است. تخمین زده می شود که شیوع آنژیو کراتوما در میان عموم مردم 0.16 درصد است. آنژیو کراتومای فوردایس، 14 درصد تمام آنژیو کراتوما ها را شامل می شود. این ضایعه بیشتر در مردان بروز می دهد.
در گروه های سنی مسن تر، این ضایعه می تواند با بیماری های همراه باشد که فشار خون وریدی را به صورت ناحیه ای افزایش می دهند. از جمله این بیماری ها می توان به واریکوسل، ترومبوفلبیت کیسه بیضه و فتق رانی اشاره کرد. با این حال، در بیماران کمتر از 20 سال، معمولا هیچ ارتباطی دیده نمی شود.
علت آنژیوکراتوما چست؟
تلانژکتازی ها، احتمالا در اثر فقدان یا تحلیل روی بافت حمایتی و ارتجاعی دیواره عروق خونی، افزایش مزمن و موضعی فشار وریدی یا بد شکلی عروقی به وجود می آیند. آسیب و تحریک مداوم، از جمله عواملی هستند که افراد را مستعد ابتلا به تلانژکتازی ها می کنند. واکنش های اپی درم پوست، همچون آکانتوزیس و هیپر کراتوزیس می توانند با بیان شدن ناحیه ای ماتریکس متالو پروتئیناز 9 در اپی درم درست در زیر لایه شاخی آنژیو کراتوما ارتباط داشته باشند. اصطکاک در نواحی نزدیک به فضا های عروقی نیز می تواند در این زمینه نقش داشته باشد.
آسیب شناسی بافتی
یافته های بافت شناسی وجود تعداد زیادی از عروق خونی محتقن، اکتاتیک، متسع و دارای دیواره نازک را بیان داشتند که با لایه ای از آکانتوز و هیپر کراتوز اپی درم پوشیده شده اند.
تظاهرات بالینی
از نظر بالینی، آنژیو کراتومای فوردایس به صورت پاپول های متعدد، گنبدی شکل و دارای حدود مشخص است که قطری 2 تا 5 میلی متر داشته و اغلب بر روی پوست کیسه بیضه بروز می دهند. در موارد نادر، این ضایعات را می توان بر روی تنه آلت، سر آلت، چین های رانی، شکم، باسن و نواحی بالای ران، در مردان و فرج در زنان مشاهده کرد. با اینکه این ضایعات معمولا دو طرفه هستند اما در موارد نادر آنژیو کراتوما های یک طرفه نیز، گزارش شده اند. رنگ آن ها قرمز، آبی، بنفش، قرمز تیره یا آبی مایل به سیاه است. ضایعات جدید تر اغلب کوچک تر، قرمز، نرم، قابل فشار و صاف هستند.
موارد قدیمی تر اغلب بزرگ تر، تیره تر، سفت، غیر قابل فشار، پوسته پوسته، کراتوتیک و گاهی اوقات زگیل مانند هستند. تلاقی تلانژکتازی ها می تواند به قرمزی کیسه بیضه منجر شود. اغلب ضایعات بدون علامت بوده اما امکان بروز تحریک پذیری، درد، احساس سوزش و خارش گاه به گاه نیز وجود دارد.
تشخیص بیماری فوردایس
استفاده از درموسکوپی، به تصویر کشیدن لاکونا های قرمز یا تیره، اریتم محیطی، پوشش سفید و دلمه های خونریزی دهنده را آسان تر می کند. این موارد از ویژگی های آنژیو کراتوما ها هستند. در صورت شک در تشخیص، نمونه برداری پوستی یا ارجاع به متخصص پوست باید انجام شود.
تشخیص افتراقی
تشخیص افتراقی این ضایعات شامل خال ملانوسیتیک، ملانومای بدخیم، زگیل (وروكا ولگاریس)، زگیل تناسلی (کوندیلوما آکومیناتا)، همانژیوم زگیل مانند، تلانژکتازی های خونریزی دهنده وراثتی، کاریسنومای رنگدانه ای سلول های بازال، خال اسپیتز، کراتوز سبورئیک، درماتو فیبروما، گرانولومای پیوژنیک و لنفانژیومای سیرکوم کریپتوم می شوند.
عوارض دانه های فوردایس تناسلی
این ضایعات به ندرت در حین رابطه جنسی یا خارش، دچار خونریزی شده و دلمه های خونریزی دهنده پدیدار می شوند. آنژیو کراتوما ها، در معرض ابتلا به لخته های خونی هستند. آنژیو کراتومای فوردایس می تواند ظاهری نامطلوب داشته و به اضطراب یا سرخوردگی اجتماعی منجر شود. در صورت عدم درمان، این ضایعات بر جای مانده و با گذشت زمان از نظر تعداد و اندازه رشد می کنند. کاهش یا رفع خود به خودی در این موارد نادر است.
کنترل ضایعات فوردایس
پزشکان باید به دنبال شواهد مبنی بر افزایش فشار ورید های کیسه بیضه باشند، که از جمله آن ها می توان به واریکوسل و فتق رانی اشاره کرد. درمان این موارد می تواند به کاهش و رفع آنژیو کراتوما منتهی شود. در غیر این صورت، در اکثر بیماران مبتلا به آنژیو کراتومای فوردایس، مگر برای کسب اطمینان خاطر نیازی به درمان نیست. برای افرادی که به دلیل اهداف زیبایی یا رفع ضایعات علامت دار مایل به درمان هستند، گزینه هایی همچون برش جراحی، کرایوتراپی، انعقاد الکتریکی (الکتروکوآگولیشن)، اسکلروتراپی و لیزر درمانی وجود دارد.
سوران
دوشنبه ۲ خرداد ۱( 1 سال پیش)
تعداد بازدید: 110
مشاهده پرسش
