بیماریهای مقاربتی دهانی
فهرست موضوعات
بسیاری از مردم از این قضیه بی خبرند؛ اما بدون رابطه ی جنسی واژینال نیز ممکن است به عفونت های مقاربتی (STIs) مبتلا شوید! برای ابتلا به عفونت های مقاربتی، تنها تماس مستقیم پوست با پوست یا اندام تناسلی آلوده کافی می باشد.
به عبارت دیگر، رابطه جنسی دهانی با استفاده از دهان، لب یا زبان خطراتی مشابه با سایر روابط جنسی (واژینال، مقعدی و …) دارد. اما مانند سایر فعالیت های جنسی شما می توانید با استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی، خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی دهانی را به حداقل برسانید. در ادامه به شما می گوییم که کدام بیماریهای مقاربتی دهانی، از طریق رابطه جنسی دهانی انتقال می یابند، علائمی که باید به آنها توجه کنید چیست و چگونه باید آزمایش دهید
رابطه جنسی دهانی چیست؟
رابطه جنسی دهانی به هر گونه عمل جنسی گفته می شود که در آن دهان، لب یا زبان با نواحی تناسلی یا مقعد در تماس باشند. این امر شامل موارد زیر می شود:
- تماس دهان با واژن یا کونیلینگوس
- تماس دهان با آلت تناسلی مرد یا فلاتیو
- تماس دهانی با مقعد یا رکتوم
بیماری های مقاربتی چیست؟
عفونت های مقاربتی (STIs) به آن دسته از عفونت هایی گفته می شود که از طریق رابطه جنسی انتقال می یابند. شما ممکن است بدون اینکه علائمی را تجربه کنید، به یکی از عفونت های مقاربتی مبتلا باشید. بنابراین، عاقلانه ترین راه این است که در هر بار رابطه جنسی، اقدامات احتیاطی را انجام داده و از کاندوم و سایر روش های پیشگیری استفاده کنید (حتی اگر هیچ علائمی ندارید).
چگونه می توان از طریق رابطه جنسی به بیماری های مقاربتی مبتلا شد؟
بیماری های مقاربتی از طریق ترشحات جنسی و همچنین تماس پوست با پوست منتقل می شوند. زمانی که بافت های آلوده ی آلت تناسلی با بافت دهان و گلو تماس پیدا می کند، بیماری مقاربتی می تواند از آلت تناسلی به دهان شما منتقل شود. عکس این قضیه نیز صادق است. یعنی اگر دهان و گلوی شما آلوده به یک بیماری مقاربتی باشد، در صورت انجام رابطه جنسی دهانی می توانید آن را به شریک جنسی خود منتقل کنید.
همچنین باید به یاد داشته باشید که بیماری های مقاربتی تنها از طریق ترشحات و مایعات جنسی منتقل نمی شوند. بسیاری از مردم (اشتباهاً) بر این باورند که پرهیز از تماس با مایعاتی مثل مایع منی از انتقال عفونت های مقاربتی جلوگیری می کند. اما واقعیت این است که هر گونه تماس جنسی خطرات خاص خود را دارد. علاوه بر این، شما ممکن است یک بیماری مقاربتی را همزمان در بیشتر از یک ناحیه از بدن خود داشته باشید.
مثلاً امکان دارد شما با یک بیماری مقاربتی در اندام تناسلی و گلوی خود به طور همزمان دست و پنجه نرم کنید. برخی از بیماری های مقاربتی مثل سوزاک تنها به یک ناحیه بسنده نکرده و قادرند در سراسر بدن شما پخش شوند. بنابراین در صورت رابطه جنسی دهانی با آلت تناسلی همسر خود، می توانید یک بیماری -که در ابتدا فقط اندام تناسلی شما را درگیر کرده بود- را منتقل کنید.
چگونه خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی دهانی را کاهش دهیم؟
برای هر چیزی یک راه حل وجود دارد! با وجود اینکه شما نمی توانید 100% از ابتلا به بیماری های مقاربتی پیشگیری کنید، اما با انجام اقداماتی می توانید احتمال ابتلا به این بیماری ها را به حداقل برسانید.
به عنوان مثال شما می توانید ابطه جنسی دهانی محافظت شده داشته باشید:
- شما می توانید از کاندوم های معمولی بیرونی، برای پوشاندن آلت تناسلی مرد و یا از کاندوم های دندانی و داخلی برای پوشاندن دهان یا سوراخ واژن یا مقعد استفاده کنید.
- قبل از استفاده از هر کاندومی از عدم پارگی آن مطمئن شوید.
با این وجود، همانطور که قبلاً نیز به آن اشاره کردیم، تمامی این روش های پیشگیری، تنها قادرند شانس ابتلا یا انتقال STI در طول رابطه جنسی را کاهش دهند و هیچ روشی نمی تواند به صورت کامل از شما محافظت کند. علاوه بر روش های ذکر شده، شما با انجام آزمایشات و معاینه منظم می توانید تا حدود زیادی از پیشرفت بیماری خود جلوگیری کنید.
چه آزمایشاتی باید انجام دهیم؟
طبق توصیه CDC آزمایشات STI شامل موارد زیر می شود:
- آزمایش سالانه کلامیدیا و سوزاک برای زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند.
- آزمایش سالانه کلامیدیا و سوزاک برای تمام مردان همجنسگرا که از نظر جنسی فعال هستند.
- آزمایش سالانه سیفلیس برای مردان همجنسگرا
- آزمایش سالانه بیماری های مقاربتی برای تمامی افرادی که دارای شریک جنسی جدید یا چند شریک جنسی به صورت همزمان هستند.
- آزمایش HIV برای تمامی افراد 13 تا 64 سال
شما می توانید برای انجام آزمایش HIV یا سایر بیماری های مقاربتی به پزشک یا کلینیک شهر خود مراجعه کنید. بسیاری از مراکز پزشکی این تست ها را به صورت رایگان یا با هزینه ی بسیار پایین انجام می دهند.
نحوه انجام آزمایش برای هر بیماری متفاوت است. به عنوان مثال:
- کلامیدیا و سوزاک: این آزمایش شامل یک نمونه ادرار یا سواب از ناحیه تناسلی، گلو یا مقعد می باشد.
- HIV: آزمایش HIV نیاز به یک سواب از داخل دهان یا نمونه خون دارد.
- هرپس: اگر علائم یا تبخالی دارید، آزمایش هرپس شامل سواب گرفتن از ناحیه آسیب دیده است. اگر علائمی را تجربه نمی کنید، آزمایش خون می تواند HSV را تشخیص دهد.
- سیفلیس: این تست شامل گرفتن نمونه خون یا سواب گرفتن از زخم است.
- HPV (زگیل های دهان یا گلو): این تست شامل معاینه چشمی بوده و در صورت داشتن علائم، از شما تست پاپ اسمیر گرفته می شود.
در رابطه با بیماری کلامیدیا چه می دانید؟
عامل ایجاد کننده کلامیدیا باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) می باشد. طبق گزارش منابع معتبر، کلامیدیا رایج ترین بیماری مقاربتی باکتریایی در ایالات متحده آمریکا است. به گفته ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، با وجود اینکه احتمال ابتلا به عفونت کلامیدیا از طریق رابطه جنسی واژینال یا مقعدی بیشتر است، اما همچنان احتمال انتقال این عفونت از طریق رابطه جنسی دهانی نیز وجود دارد.
کلامیدیا می تواند نواحی زیر را تحت تأثیر قرار دهد:
- گلو
- اندام تناسلی
- مجاری ادراری
- مقعد (رکتوم)
عفونت کلامیدیای گلو در اغلب اوقات علائم خاصی ایجاد نمی کند. اما در صورت بروز علائم می تواند شامل گلو درد باشد. کلامیدیا یک بیماری لاعلاج نیست و می توان آن را با آنتی بیوتیک مناسب درمان کرد.
امید
یکشنبه ۲۹ بهمن ۲( 2 ماه پیش)
تعداد بازدید: 18
مشاهده پرسش
