درمان زگیل مقعدی در مردان و زنان چیست؟

زگیل های مقعدی زگیل هایی هستند که می توانند در درون و اطراف مقعد پدیدار شوند. این بیماری تحت عنوان کوندیلوما آکومیناتا نیز شناخته می شود. زگیل های مقعدی نوعی از زگیل های تناسلی هستند. در اغلب موارد، زگیل ها سبب درد یا ناراحتی نمی شوند. با این حال، در صورتی که آن ها به اندازه کافی بزرگ شوند می توانند تحریک شده، خارش داشته یا خونریزی کنند.

در صورت عدم وجود علائم، امکان دارد افراد مبتلا به زگیل های مقعدی حتی از ابتلای خود نیز اطلاع نداشته باشند. زگیل های مقعدی می توانند تنها در یک نقطه پدیدار شده و یا با گذشت زمان به بخش های مختلفی از اندام های تناسلی و مقعد منتشر شوند.

علائم زگیل های مقعدی چیست؟

زگیل های مقعدی در داخل و اطراف ناحیه مقعد یافت می شوند. این موارد در ابتدا به صورت برآمدگی هایی کوچک با اندازه ای کوچک تر از یک سر سوزن هستند. زگیل های مقعدی پس از رشد و یا در هنگامی که به صورت دسته ای در کنار یکدیگر قرار می گیرند، ظاهری مانند گل کلم را به وجود می آورند. این زگیل ها می توانند به رنگ هلو، زرد، صورتی یا قهوه ای روشن بوده و یا با رنگ پوست ترکیب شوند.

زگیل های مقعدی اغلب بدون درد و ناراحتی هستند. دیگر علائم زگیل های مقعدی نادر بوده اما می توانند شامل خارش، خونریزی یا دفع ترشحات از مقعد باشند. همچنین، احتمال دارد فرد مبتلا به زگیل مقعدی احساس کند توده ای در مقعد او وجود دارد. زگیل ها می توانند همزمان با وجود زگیل های مقعدی در دیگر نواحی بدن نیز ظاهر شوند. زگیل های تناسلی در زنان می توانند بر روی ناحیه فرج، واژن یا دهانه رحم پدیدار شوند.

زگیل های تناسلی در مردان می توانند بر روی آلت تناسلی، کیسه بیضه، ران یا کشاله ران به وجود آیند. زگیل ها می توانند در دهان یا حلق فرد مبتلا به HPV نیز رشد کنند. برقراری ارتباط جنسی دهانی با افراد مبتلا به زگیل های تناسلی یا بوسیدن عمیق (همراه با زبان) افراد مبتلا به زگیل های حلقی نیز می تواند به آلوده شدن منجر شود.

دلایل ایجاد زگیل های مقعدی

زگیل های تناسلی از جمله زگیل های مقعدی به وسیله ویروس پاپیلومای انسان یا HPV به وجود می آیند. HPV یک عفونت منتقل شونده از راه جنسی است. در افراد جوان، امکان دارد HPV به صورت خود به خودی از بین رفته و هیچ گونه علامت یا نشانه ای ایجاد نکند. با این حال، این ویروس می تواند در بدن مانده و سبب ایجاد زگیل های تناسلی شود. برخی انواع HPV می توانند سبب ایجاد زگیل های تناسلی شده و برخی دیگر به سرطان منجر شوند؛ اما نوعی از HPV که زگیل های مقعدی و تناسلی را ایجاد می کند معمولا به سرطان منجر نمی شود.

HPV به طور کلی به وسیله تماس مستقیم با دهان، مقعد، آلت تناسلی مردانه یا واژن فرد مبتلا به فردی دیگر منتقل می شود. انتشار یافتن این عفونت الزاما به سکس از راه واژن نیازی ندارد. این ویروس می تواند از طریق تماس پوست به پوست منتقل شود. انتقال HPV می تواند حتی در صورت آشکار نبودن زگیل ها انجام شود.

به گفته مراکز پیشگیری و کنترل بیماری ها، بیشترین شیوع زگیل های تناسلی از طریق سکس مقعدی و واژنی می باشد. این مراکز همچنین بیان دارند که تقریبا تمامی مردان و زنانی که از نظر جنسی فعال هستند در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند.

چه کسی در معرض خطر ابتلا به زگیل های مقعدی قرار دارد؟

در صورتی که فرد سابقه موارد زیر را داشته باشد در معرض خطر بالای ابتلا و انتشار زگیل های مقعدی می باشد:

• داشتن رابطه جنسی محافظت نشده (بدون استفاده از یک مانع محافظتی مانند کاندوم یا پوشش دهانی)
• داشتن شرکای جنسی متعدد
• داشتن ارتباط جنسی مقعدی
• داشتن ارتباط جنسی یا ارتباط نزدیک با یک فرد مبتلا به HPV
• داشتن ارتباط جنسی در سنین پایین
• سرکوب شدن سیستم ایمنی فرد به وسیله بیماری یا دارو

با این حال، حتی در صورت داشتن تنها یک شریک جنسی احتمال ابتلای فرد به زگیل های مقعدی وجود دارد. علاوه بر آن، کاندوم ها به طور کامل مصونیت ایجاد نمی کنند.

زگیل های مقعدی چگونه تشخیص داده می شوند؟

یک پزشک می تواند به وسیله معاینه دیداری زگیل های تناسلی را تشخیص دهد. برخی پزشکان در حین معاینه مقداری استیک اسید یا سرکه بر روی برآمدگی ها اعمال می کنند. این کار سبب سفید و آشکار تر شدن توده ها می شود. با این حال، انجام چنین کاری برای تشخیص زگیل های مقعدی الزامی نمی باشد.

معاینه زگیل های مقعدی شامل معاینه ای داخلی به وسیله ابزاری به نام آنوسکوپ (مقعد نگار) جهت جستجو برای یافتن زگیل ها در درون مجرای مقعد می شود. همچنین، پزشک می تواند جهت جستجو برای یافتن دیگر انواع زگیل های تناسلی یک معاینه کامل از ناحیه لگنی انجام دهد. در زنان، این معاینه می تواند شامل انجام یک آزمون پاپ اسمیر شود. تشخیص می تواند با نمونه برداری از زگیل ها انجام شود. در صورتی که زگیل ها به درمان اولیه پاسخ ندهند، این تست می تواند تشخیص پزشک را تایید کند.

زگیل های مقعدی چگونه درمان می شوند؟

روش درمانی به تعداد و محل زگیل ها، ترجیح بیمار و تجربه پزشک (یا ارائه دهنده خدمات) بستگی دارد.

پماد های درمان زگیل های تناسلی

در صورتی که زگیل ها بسیار کوچک و محدود به ناحیه خارجی مقعد باشند، درمان با داروهای موضعی می تواند کافی باشد. در این مورد، داروی تجویزی برای زگیل های مقعدی باید استفاده شود.

دارو های بدون نسخه از بین برنده زگیل ها برای استفاده در درون مقعد یا ناحیه تناسلی مناسب نمی باشند. باید از اعمال این دارو ها بر روی زگیل های مقعدی اجتناب کرد. برخی دارو های درمان زگیل های مقعدی توسط پزشک در مطب اعمال خواهند شد. فرد می تواند دیگر داروها را در خانه استفاده کند. دوره های درمانی اغلب چند هفته یا بیشتر به طول می انجامند.

پماد های موضعی شامل موارد زیر می شوند:

1- پودوفیلوکس (کوندیلوکس)

2- پودوفیلین (پودوکون)

3- تری کلرو استیک اسید (TCA)

4- بی کلرو استیک اسید (BCA)

5- ایمی کوئیمود (آلدارا، زیکلارا)

دیگر گزینه های درمانی می توانند بسته به شدت و محل زگیل های مقعدی استفاده شوند. این درمان ها شامل موارد زیر می شوند:

1- کرایوتراپی

در این فرایند با استفاده از نیتروژن مایع زگیل ها منجمد می شوند. پس از انجماد، زگیل ها از بین می روند.

2- الکتروکاتری

در این فرایند، پزشکان از یک جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل ها استفاده می کنند.

3- درمان های لیزری

در لیزر درمانی از انرژی منتقل شده توسط نوری شدید استفاده می شود. این تکنیک اغلب برای موارد دشوار انجام می شود. در صورتی که زگیل ها گسترده باشند، امکان دارد درمان در مراحل مختلفی ارائه شود. در برخی موارد، جراحی نیاز است.

4- گزینه های جراحی

گزینه های جراحی می توانند برای درمان زگیل های بزرگ تری که به دیگر روش های درمانی پاسخ نداده و یا در مجرای مقعد قرار دارند، موثر تر باشند. درمان جراحی اغلب بدون نیاز به بستری و به صورت سرپایی انجام می شود. این گفته یعنی فرد در همان روز جراحی می تواند به خانه بازگردد.

در حین این فرایند، جراح جهت بریدن زگیل ها از یک ابزار خاص استفاده می کند. همچنین، بیمار به صورت موضعی بی حس می شود. در صورتی که تعداد و محل زگیل های مقعدی گسترده باشد احتمال دارد به بیهوشی عمومی یا بی حسی نخاعی نیاز باشد.

پس از الکتروکاتری، کرایوتراپی یا درمان جراحی زگیل های مقعدی اغلب افراد به مدت چند روز احساس ناراحتی می کنند. برای کمک به تسکین این ناراحتی، امکان دارد پزشک برای بیمار داروی مسکن تجویز کند. توانایی کار کردن یا انجام فعالیت های عادی بسته به وسعت درمان متغییر است.

بیشتر بدانید…

درمان خانگی زگیل تناسلی مردان

آیا زگیل مقعدی سبب سرطان می شود؟

زگیل های مقعدی تهدید کننده زندگی بیمار نبوده و در اغلب موارد به سرطان تبدیل نمی شوند. با این حال، HPV می تواند در درون بدن مانده و سبب عود زگیل های مقعدی شود. فرد می تواند جهت جلوگیری از عود این زگیل ها، ملاقات هایی را در آینده با پزشک خود برنامه ریزی کند. این مورد مخصوصا در 3 ماه اول پس از درمان اهمیت دارد.

پیشگیری از زگیل های مقعدی

آزمایش HPV معمولا توصیه نمی شود اما واکسن HPV در دسترس می باشد. این واکسن می تواند به افراد حداکثر 26 ساله داده شود. CDC توصیه می کند که افراد در سن 11 یا 12 سالگی واکسینه شوند تا قبل از اینکه از طریق ارتباط جنسی در معرض این ویروس قرار گیرند، نسبت به آن واکسینه شوند.

دیگر راه های کمک به پیشگیری از انتقال HPV و زگیل های تناسلی شامل موارد زیر می شوند:

• اجتناب از برقراری رابطه جنسی
• استفاده از روش های مانعی مانند کاندوم یا پوشش های دهانی
• محدود کردن تعداد شرکای جنسی

با این حال، روش های مانعی قادر به محافظت کامل نسبت به HPV نیستند. همچنین، در داشتن تنها یک شریک جنسی نیز امکان ابتلا وجود دارد.

نکته

زگیل های مقعدی می توانند ناراحت کننده و در موارد نادر دردناک باشند اما با این حال، قابل درمان هستند. در صورتی که تصور می کنید به زگیل های مقعدی مبتلا شده اید، اولین اقدام شما باید ملاقات با یک پزشک باشد. پزشک می تواند شما را معاینه کرده، بیماری را تشخیص داده و برنامه ای درمانی به شما پیشنهاد دهد که می تواند برای شما بهترین باشد.

پروفسور حسین کرمی فوق تخصص زگیل تناسلی در تهران