9 دارویی که بر میل جنسیتان تأثیر میگذارند
فهرست موضوعات
با اینکه داروها در درمان بیماری ها و اختلالات گوناگون بسیار کاربردی اند، امّا گاهی میتوانند عوارض جانبی ناخواسته ای را ایجاد کنند، که یکی از این عوارض، اختلال جنسی است. اختلال جنسی در اثر مصرف دارو، میتواند موجب اختلال یا کاهش میل و علاقه به برقراری رابطه جنسی، اختلال تحریک پذیری، یا ناتوانی در حفظ یا ایجاد نعوظ و رسیدن به ارگاسم، تأخیر یا عدم ایجاد ارگاسم در حین رابطه جنسی شود.
خوشبختانه با کمک پزشکتان می توانید در حین درمان بیماری زمینه ای خود، این مشکلات را کاهش دهید. اگر یکی از این داروهایی که بر میل جنسی تأثیر میگذارند را مصرف می کنید، با پزشکتان صحبت کنید. در ادامه مطلب، 9 دارویی که بر میل جنسیتان تأثیر میگذارند را بیان خواهیم کرد.
ضد افسردگی ها
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، از شایعترین ضد افسردگی هایی هستند که مردم مصرف می کنند و بیشترین توانایی را در ایجاد اختلال جنسی دارند. در رده ی بعدی، مهارکننده های مونوآمین اکسیداز و سپس ضد افسردگی های سه حلقه ای قرار دارند. ضد افسردگی ها می توانند موجب کاهش میل جنسی، ضعف جنسی، عدم وقوع یا تأخیر در ارگاسم و اختلال در ارضا شدن شوند.
به منظور کاهش تأثیر ضد افسردگی ها بر روابط جنسیتان، می توانید به دفعات بیشتری ورزش کنید و با پزشکتان برای کاهش میزان مصرف دارو یا جایگزینی با داروی دیگر مانند ولبوترین یا ویبرید، مشورت کنید که ممکن است موجب کاهش عوارض جانبی شوند.
ضد صرع ها
داروهای کاربردی در درمان صرع مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین، پریمیدون و والپروئیک اسید، می توانند موجب کاهش میل جنسی، مشکل در حفظ نعوظ و کاهش تعداد اسپرم ها شوند. اگر دارویتان بر روابط جنسیتان تأثیر گذاشته است، با دکترتان در مورد جایگزینی دارویتان صحبت کنید. از آنجایی که داروهای مختلف بر افراد مختلف، تأثیرات متفاوتی دارند، ممکن است تعویض درمان، موجب کاهش عوارض جانبی اختلال جنسی شود.
داروهای فشارخون
دیورتیک ها و بتابلاکرها، می توانند موجب وقوع اختلال نعوظ در مردان شوند که هر دو در درمان فشارخون بالا استفاده می شوند. اگر عوارضی مانند اختلال نعوظ باقی ماند، با پزشکتان در مورد جایگزینی داروهایتان با مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، یا مسدود کننده های کانال کلسیمی صحبت کنید، زیرا به نظر میرسد این داروها، تأثیر کمتری بر عملکرد جنسی داشته باشند. هم چنین می توانید فشار خونتان را، با رژیم غذایی و ورزش تنظیم کنید.
داروهای کنترل بارداری
داروهای پیشگیری از بارداری خوراکی، می توانند موجب کاهش میزان هورمون های جنسی، یعنی تستوسترون، در زنان شوند که ممکن است به صورت افزاینده یا کاهنده، بر میل جنسی تأثیر بگذارند. اگر مشکلی در میل جنسیتان بعد از کنترل بارداری وجود دارد، از پزشکتان در مورد استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری غیرخوراکی مانند آیودی، کاندوم و دافراگم یا تغییر نوع داروی پیشگیری از بارداری مصرفی، سؤال کنید.
آرام بخش ها
آرام بخشهای شایع مانند هالوپریدول، ریسپریدون، کلوزاپین، کلوزاپین، اُلانزاپین، کوئتیاپین، آمیسولپراید و آریپریپرازول، می توانند بر عملکرد جنسی، ترشح مایعات، ارگاسم، میل جنسی، ارضا شدن، نعوظ و به طور کلی رضایت جنسی تأثیر بگذارند. برای بسیاری از بیماران، مزایای مصرف این داروها بیشتر از عوارض جانبی جنسی است. اما راه هایی برای حفظ یک زندگی جنسی سالم در حین مصرف این داروها وجود دارد، مانند استفاده از داروهای اضافی مانند ویاگرا برای بهبود نعوظ.
می توانید با پزشکتان در مورد کاهش دوز دارو، یا یافتن دارویی جدید با عوارض جانبی کمتر، مشورت کنید. هرگز مصرف هیچ یک از داروهای آرام بخشتان را بدون مشورت با پزشکتان قطع نکنید.
داروهای کاهنده کلسترول خون
بیان کرده اند که استاتین ها مانند آتروواستاتین(لیپیتور)، فلوواستاتین(لسکول)، لواستاتین(آلتوپرو)، پیتاواستاتین(لیوالو)، پراواستاتین(پراواکول)، روسوواستاتین(کرستور) و سیمواستاتین(زوکور) موجب کاهش تستوسترون در مردان، کاهش میل جنسی و اختلا نعوظ می شوند. اگر با عوارض جانبی جنسی استاتین ها مواجه شده اید، با پزشکتان در مورد امکان کاهش میزان مصرف دارو یا جایگزینی دارو صحبت کنید.
آنتی هیستامین ها
آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین(بنادریل) و کلروفنیرامین(کلرتریمتون)، ممکن است باعث کاهش حساسیتتان شوند، اما موقتا بر میل جنسیتان تأثیر میگذارند. از آنجایی که آنتی هیستامین ها تنها 24 ساعت دوام دارند، زمان استفاده از آنها مهم است. اگر میخواهید رابطه جنسی برقرار کنید، آنتی هیستامین مصرف نکنید.
داروهای ضد تشنج
ترگسترول را برای درمان تشنج ها و اختلال دو قطبی تجویز می کنند، امّا ممکن است باعث کاهش میل جنسی و تحریک جنسی شود.
مخدرها
مخدرهای اپیوئیدی، برای تسکین درد بسیار کارآمدند، امّا تأثیر منفی بر میل جنسیتان دارند. مخدرهای اپیوئیدی مانند ویکودین، اکسیکنتین و پرکوکت، موجب کاهش تستوسترون و در ادامه کاهش میل جنسی می شوند.
اغلب مصرف کننده های داروهای اپیوئیدی، تنها مدّت زمان کوتاهی آن را مصرف می کنند، در نتیجه عوارض جانبی آن همیشه نمی ماند. اگر به صورت طولانی مدت آنها را مصرف کرده اید، مطالعات نشان داده اند که درمان جایگزینی تستوسترون، می تواند بر میل جنسی تأثیرگذار باشد، در نتیجه با پزشکتان در مورد عوارض جانبیتان و انتخاب درمانی مناسب، مشورت کنید.
پروفسور حسین کرمی فوق تخصص زگیل تناسلی در تهران