لنفوگرانولوم ونروم چه بیماری است؟

لنفوگرانولوم ونروم (LGV)، نوعی عفونت مقاربتی است که در اثر سه سویه (L2 ،L1 و L3) از باکتری کلامیدیا تراکوماتیس اتفاق می افتد. عفونت غیر LGV، که نوع غیرمتداولی از باکتری کلامیدیا تراکوماتیس می باشد، به کلامیدیا معروف است و تا حد زیادی محدود به محل اولیه عفونت می باشد، در حالیکه، عفونت  LGV به بافتهای لنفاوی حمله می کند.

لنفوگرانولوم ونروم چقدر شایع است؟

به طور کلی، افراد دگر جنسگرا در مناطق بومی مانند جنوب و غرب آفریقا، هند، آسیای جنوب شرقی و کارائیب به لنفوگرانولوم ونروم کلاسیک دچار می شوند. با این حال، شیوع عفونت های  LGV در بین مردان همجنسگرا در اروپا، انگلیس و آمریکا نیز مشاهده شده است. این بیماری هنوز هم در نیوزلند، شایع نیست. گرچه، پس از شیوع بین المللی این عفونت در بین مردان همجنسگرا (MSM)، موارد محلی ابتلا به این عفونت، افزایش پیدا کرده اند. 

مردان همجنسگرا

چه کسانی در معرض ابتلا به لنفوگرانولوم ونروم قرار دارند؟

افراد فعال از نظر جنسی، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به لنفوگرانولوم ونروم قرار داشته باشند. لنفوگرانولوم ونروم ، از طریق تماس مستقیم با ضایعات، زخم ها یا نواحی حاوی باکتری منتقل می شود. انتقال باکتری کلامیدیا تراکوماتیس، در حین رابطه ی جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی رخ می دهد. انتقال این بیماری، از طریق تماس پوستی و استفاده از دوش مقعدی مشترک نیز امکان پذیر است.

لنفوگرانولوم ونروم چه علائم و نشانه هایی دارد؟

در زمان ابتلا، دوره ی نهفتگی این بیماری به طور میانگین 10 تا 14 روز قبل از نمایان شدن علائم یا نشانه ها می باشد، اما این بیماری می تواند از 3 روز تا 6 هفته نیز نهفته باشد. سه مرحله ی عفونت لنفوگرانولوم ونروم، در زیر به صورت خلاصه آمده اند:

عفونت اولیه

در مرحله ی عفونت اولیه، پاپول های تناسلی، پوستول ها یا زخم های سطحی روی پوست ظاهر می شوند. این ضایعات اولیه، موقتی هستند و به سرعت بهبود پیدا می کنند و ناپدید می شوند. آنها اغلب اوقات دیده نمی شوند و یا با هرپس های تناسلی اشتباه گرفته می شوند.

عفونت ثانویه

شروع عفونت ثانویه، 2 تا 6 هفته پس از عفونت اولیه رخ می دهد. غدد لنفاوی کشاله ران، ملتهب و دردناک می شوند. این شرایط در یک (دو سوم موارد) یا هر دو کشاله ران رخ می دهد. آبسه ها (ورم التهابی غدد لنفاوی اطراف کشاله ران) ممکن است پاره شوند و چرک ترشح کنند. در 15 تا 20% موارد، علامت ناودان (شیارهای امتداد رگ های خونی) رخ می دهد. اکثر بیماران مرد، در طول این مرحله دچار علائم می شوند. زنان ممکن است در این مرحله علائم شایعی را مشاهده کنند که اغلب شامل درد کمر و لگن می باشد.

دریافت کنندگان رابطه ی جنسی مقعدی (معمولاً مردان همجنسگرا)، دچار این علائم می شوند:

  • درد مقعدی
  • ترشح
  • خونریزی
  • تنسموس (احساس نیاز به دفع مدفوع، علی رغم خالی بودن مقعد)
  • یبوست

این علائم ممکن است با کولیت اولسراتیو اشتباه گرفته شوند. سایر علائم شامل احساس کسالت، تب، لرز، درد های مفصلی و عضلانی و استفراغ می شوند.

شیوع تریکومونیازیس

عفونت های درمان نشده ی عمیق، ممکن است منجر به عوارض زیر شوند:

درمان و مدیریت لنفوگرانولوم ونروم به چه صورت است؟

در بیمارانی که (خصوصاً مردان همجنسگرا)، علائم آنورکتال یا علائمی مشابه با LGV مشاهده شده، از ناحیه درگیر شده باید تست تقویت نوکلئیک اسید کلامیدیا گرفته شود. اگر تست مثبت شود، برای پیدا کردن DNA خاص  LGV، باید آزمایش دیگری انجام شود. بهتر است در مورد نمونه گیری و درمان بیماری با یک میکروبیولوژیست، پزشک سلامت جنسی یا متخصص بیماری های عفونی نیز مشورت کنید. همچنین سلامت جنسی بیمار باید از نظر وجود عفونت های مقاربتی دیگر بررسی شود. مردان همجنسگرا، به دلیل احتمال بیشتر ابتلای همزمان به چندین عفونت، باید آزمایش ایدز، هپاتیت C و سفلیس انجام دهند. برای درمان عفونت و جلوگیری از آسیب بافت مداوم در بیماری لنفوگرانولوم ونروم، از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. درمان با داکسی سایکلین یا اریترومایسین به مدت حداقل سه هفته نیاز است. همچنین برای سازگاری بیشتر بدن بیمار، از آزیترومایسین استفاده می شود.

مقاومت در برابر داکسی سایکلین، به ندرت رخ می دهد. در صورت لزوم، ممکن است آبسه ها با استفاده از یک سوزن تخلیه شوند. همچنین ممکن است برای ترمیم فیستول ها و یا تنگی های ناشی از  LGV مرحله آخر، به جراحی نیاز باشد. برای فردی که دچار علائم و نشانه های مقعدی می شود (معمولاً مردان همجنسگرا)، درمان آنتی میکروبیال تجربی باید سایر علل احتمالی پروکتیت (التهاب بافت مقعد) از جمله ویروس هرپس سیمپلکس و گنوره آ را پوشش دهد. مشورت با یک پزشک متخصص سلامت جنسی نیز توصیه می شود. همچنین، تماس های جنسی باید آگاهانه باشند، و نیاز به ارزیابی بالینی دقیق دارند. تا برطرف شدن تمام علائم و نشانه های بیماری، بیمار باید تحت نظر متخصصان پزشکی باشد. فرد مبتلا به لنفوگرانولوم ونروم، تا زمان درمان کامل عفونت، نباید هیچ گونه فعالیت جنسی را از سر بگیرد.

آیا این بیماری قابل پیشگیری است؟

مانند هر عفونت مقاربتی دیگر، احتمال ابتلا به LGV، با اقدامات جنسی ایمن، از جمله محدود کردن تعداد شرکای جنسی، اجتناب از تماس جنسی با افراد پر خطر و استفاده از کاندوم کاهش پیدا می کند. اگر فکر می کنید که به لنفوگرانولوم ونروم مبتلا شده اید، تمام تماس های جنسی خود را متوقف کنید و فوراً به پزشک خود یا پزشک متخصص در زمینه ی سلامت جنسی مراجعه کنید.


پروفسور حسین کرمی فوق تخصص زگیل تناسلی در تهران

1/5 - (2 امتیاز)

سیستم پرسش و پاسخ

ثبت سوال جدید

پاسخ های ارایه شده اعم از تشخیصی و درمانی توصیه های کلی بوده شما را از مراجعه به پزشک معالجتان بی نیاز نمی کنند.با توجه به تعداد زیاد سوالات پاسخ شما تا 4 روز کاری به صورت پیامک اطلاع رسانی خواهد شد  

پیگیری سوال قبل

برای پیگیری پاسخ سوال خودتون و نمایش آن کد رهگیری خود را در این قسمت وارد کنید.
تصاویر پیوست امکان انتخاب تا ۵ تصویر وجود دارد. جهت انتخاب چندگانه کلید Ctrl را نگه دارید. (فرمت های مجاز شامل png, gif و jpg می باشد و حداکثر حجم هر تصویر ۸ مگابایت است.)
© همیارسیستم
درحال دریافت اطلاعات
پرسش از دکتر